เขียด

เขียด

               เขียด เป็นสัตว์สะเทินน้ำสะเทินบก โดยอยู่ในวงศ์เดียวกับกบแต่จะมีรูปร่างที่เล็กกว่ากบ ซึ่งในปัจจุบันมีการค้นพบหลายชนิด เขียดจะมีขนาดเล็กลำตัวป้อม หัวหลิมสามารถกระโดดได้ไกล มีนิสัยที่ชอบอยู่อาศัยในแหล่งน้ำหรือพื้นที่ใกล้เคียงแหล่งน้ำเพราะชอบที่ชื้นแฉะ ในช่วงกลางวันจะหลบซ่อนตัว เมื่อเป็นช่วงหน้าแล้งจะอาศัยอยู่ในโคลนเพื่อให้ผิวชุ่มและปลอดภัย

• เขียดว้าก หรือ หมาน้ำ เป็๋นสัตว์ครึ่งบกครึ่งน้ำ สีสันสบนลำตัวที่เป็นสีเทาถึงน้ำตาลแดง และสลับกับจุดสีดำเล็ก ๆ และเป็นเขียดที่มีเสียงร้องดังที่สุดและมีเสียงร้องดังว้าก ๆ ๆ จึงเป็นที่มาของชื่อ

• เขียดจิก หรือเขียดเขียว หรือ เขียดบัวหรือกบบัว มีความโดดเด่นที่ด้านหลังและข้างลำตัวสีเขียว ขอบล่างสีดำน้ำตาลเข้ม และมีจุดกระจายทั่ว มีเยื่อแก้วหูสีน้ำตาล  เป็นพันธุ์ที่พบได้ทั่วประเทศ และเสียงร้องของมันจะดังจิก ๆ ๆ

• เขียดจะนาหรือเขียดอีแว๊ด หรือเขียดทราย มีรูปร่างขนาดเล็ก  ลักษณะตัวเรียว หัวหลิม และมีความว่องไวและชอบอาศัยอยู่ในหนองน้ำ ชอบออกหากินกลางคืน มักพบได้บ่อยทางอีสาน

• เขียดขาคำ หรือ เขียดอีคำ เป็นเขียดที่มีลักษณะสีน้ำตาลลายดำทางยาว เป็นหนึ่งสายพันธุ์ที่คนไทยในบางท้องถิ่นได้เลือกนำมาปรุงเป็นอาหารเพื่อรับประทานในครัวเรือน

• เขียดอีโม้ เป็นสายพันธุ์ที่มีชุกชุมในทางภาคอีสาน และนิยมนำมาปรุงเป็นอาหารได้หลากเมนู ลักษณะจะมีความคล้ายกับกบ มักจะอาศัยอยู่ในแหล่งน้ำ หรืออยู่ตามโพรงต่าง ๆ ในตามหน้าแล้ง

• เขียดตะปาด เป็นเขียดที่อาศัยอยู่ใกล้กับมนุษย์ ซึ่งเป็นสายพันธุ์ที่มักจะพบได้ตามอาคารบ้านเรือนหรือบริเวณที่มีน้ำขังแต่มีหน้าตาน่าชัง ผิวหนังเลื่อม แขนขาเรียวยาวหน้าแหลม นิ้วเท้ายาว และกระโดดได้ไกล

         สำหรับการอยู่อาศัยของเขียดจะถือว่าเป็นสัตว์ที่มีหลายสายพันธุ์ เมื่อตัวเล็กจะเรียกว่าลูกอ๊อด และเริ่มมีนิสัยเป็นนักล่าและมีพฤติกรรมล่าเหยื่อที่อยู่ในน้ำ เป็นสัตว์ที่อยู่ในวงศ์ขนาดเล็ก และชอบอาศัยอยู่ในแหล่งน้ำที่มีพืชน้ำเพื่อใช้เป็นแหล่งที่อยู่อาศัยรวมถึงเป็นที่หลบภัย ทั้งนี้ช่วงเวลาของการการออกหากินจะเป็นเวลากลางคืน ซึ่งมีความว่องไวในการกระโดดหรือหลบหนีอันตราย มักจะพบได้ทั่วทุกพื้นที่ของไทย จึงเป็นสัตว์ที่ดำรงชีวิตได้อยู่ใกล้เคียงกับมนุษย์เราอย่างมากอีกทั้งยังเป็นสัตว์ที่นำมาประกอบอาหารได้หลายเมนูของทางภาคอีสาน ทั้งเมนูทอด หมก ต้มส้ม ถือว่าเป็นเมนูอาหารสุดยอดของชาวอีสาน